Vanochtend kwam ik in de huiskamer en de geur was dusdanig dat ik ter plekke besloot dat gezamelijk slapen in de huiskamer was afgelopen. De box is verhuisd en vergroot naar onder de hooiberg. Daar kunnen ze overdag veilig bivakkeren lekker in de buitenlucht en toch droog. De hondjes willen echter helemaal niet opgesloten zijn en bij elke vorm van inperking krijg ik een golf van protest. Toch kan ik niet 24 uur per dag alle hondjes in de gaten houden en ben ik blij dat ze af en toe veilig in hun hok zitten.
We kunnen ook niets meer laten slingeren, overal slepen ze mee, bij voorkeur nieuw schoenen. Ook verters aan schoenen zijn heel leuk. Ik loop geheel tegen mijn normale natuur alle slingerende zaken op te ruimen. Kranten neerleggen in hun hok met de bedoeling een ruimte te geven voor hun behoefte te doen, heeft geen zin meer alle kranten worden stuk gelezen.
Vanmiddag hebben we weer een wandeling in het weiland gemaakt. Deze keer moest Silke thuis blijven. We besloten daarom deze keer Dora mee te nemen. De hondjes bleven keurig bij haar. Alleen werd de wandeling nu twee keer zolang. Dora was Oost-Indisch doof toen we terug wilden en liep stug door. Drie van de vijf pups liepen vlak bij haar. Dus moesten wij ook door. Normaal zouden we terug lopen, maar ja nu wilden we niet zo ver van de pups af, overal is er sloot. Enfin toen Sjaak echt geïrriteerd werd, besloot Dora dat het toch veiliger was om maar naar de baas te luisteren en keerde ze terug, gevolgd door 3 pups. Daarna wilden de pups graag slapen in hun plek onder de hooiberg. Anderhalf uur lang hoorden we niets. Zo'n wandeling door het weiland is wel heel vermoeiend.
Vandaag is het de dag. Vanavond gaan de pups voor het eerst allemaal alleen slapen. Dat zal wel een concert geven uit alle kamers van het huis. Maar ja, groot worden doet pijn. De laatste week sliepen ze al niet meer bij Dora, maar wel bij elkaar. Dat betekende dat Dora in ieder geval 's nachts rust had.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten