Rondom en in ons huis lopen drie wetterhounen. Regelmatig fokken wij een nestje wetterhounen. In dit Blog doen wij verslag van het dagelijks leven met onze wetters
Intussen is de rust weergekeerd. Alle pups zijn naar hun nieuwe baasjes en maken het goed. We krijgen enthousiaste verhalen.
Sinds vorige week zitten wij in de Gard met Dora en Greta. Voor Silke is Zuid-Frankrijk een te groot risico in verband met haar hartklachten en de warmte. Zij is dus goedverzorgd thuisgebleven.
De eerste week zijn we naar een hondencamping gegaan in Verfeuil. Dat was wel 1100 kilometer rijden. Maar dan zouden we ook mooi weer hebben.
Het mooie weer wil echter maar niet komen. De camping is prima, rustig en ruim. We maken veel uitstapjes en ondanks dat het weer maar niet wil lukken, hebben we veel plezier.
De tweede week verplaatsen we naar een camping in het dorp Goudargues. Dat is maar 5 kilometer verderop. Ook hier krijgen we een hele ruime plek en vermaken we ons prima. De honden mogen niet meer loslopen, maar dat blijkt geen probleem. Direct achter de camping begint een wandelpad langs de Ceze en vlak voor onze plaats loopt een klein stroompje. Dat is vooral voor Dora heerlijk die de hele dag aan het 'slootkanten' is.
Vanochtend om 11 uur is Cas Ids opgehaald. Cas Ids gaat in het vervolg als Iwan door het leven. Vandaag zet hij zijn beste beentje voor. Alle aandacht voor hem vindt hij wel erg prettig. Iwan gaat verhuizen naar de Achterhoek.
's Middags ga ik met de overgebleven 2 puppies naar het meer. Een gedeelte van de wandeling mogen ze wandelen aan de riem, een stukje los en een stukje in de wandelwagen. Daarna zijn ze uitgeput en slapen de rest van de middag.
De eigenaren van Imke bellen nog dat het heel goed met haar gaat. Ze heeft prima geslapen, speelt graag met de kinderen en eet ook goed.
Na lang wachten was het voor twee jongetjes zover: ze mogen hun wetterhoun ophalen. Helemaal uit Koblenz komen ze om haar te halen. Na een week met vier pups opgetrokken te hebben, is het nu de beurt aan Meike. Meike zal verder door het leven gaan als Imke. Imke vond het prachtig twee van die jongens. Zij houdt wel van een beetje drukte.
Gisteren ben ik met 7 waterhonden en Bart naar het meer gegaan. Dat was geen succes. De band van de hondenkar is lek en alle hondjes moesten met ons meelopen. Dat lukte niet echt. Dora vloog uit de auto regelrecht richting meer. De kleine hondjes schrokken van de drukte op het hondenstrand en Dora was niet meer te houden. Ze pakte alle ballen van de andere honden af, omdat ze snel zwemt was ze elke keer sneller. Dat bezorgde me lelijke blikken van andere eigenaren. Ik kon Dora echter niet in de gaten houden, omdat ik 3 pups had die bang waren. Daarnaast was het voor Silke ook de eerste keer dit jaar en ook zij had wat extra begeleiding nodig. Na 10 minuten zijn we dus maar weer weg gegaan. Ik heb geen enkel stukje kunnen filmen, omdat ik zo bezig was met de honden.
Vandaag hebben we ons lesje geleerd. Vanochtend zijn we met 4 pups en Silke naar het meer gegaan en dat gaat veel beter. Silke is veel rustiger en wij kunnen alle aandacht besteden aan de pups. Voor Cis Mike hoeft die drukte niet zo. Hij heeft een mevrouw opgezocht waar hij bij ging liggen. Hij wil niet mee naar het water, niet naar de andere honden. Hij bekijkt de hele wereld bij die mevrouw op schoot. Cato en Christien Fleur lopen nieuwsgierig naar iedereen toe en vinden ook het water wel aardig. Cas Ids vindt het water heel interessant. Hij gaat helemaal tot aan zijn nek in het water. Zo zijn alle hondjes verschillend.
Vanmiddag zijn de grote honden aan de beurt. Dora vliegt meteen weer naar het water. Nu heb ik echter mijn handen vrij voor haar. Nog steeds haalt ze alle ballen en laat de ballen net voor het strand in het water liggen. Er is nu echter een labrador die het laatste stuk de ballen ophaalt. Dat is nog eens samenwerking.
Silke wordt steeds vrijer en gaat het leuk vinden. Voor Greta hoeft al dat water niet, maar al die mensen en honden bij elkaar vindt ze wel gezellig.
Thuis gekomen willen de pups weer aandacht en dollen ze op het gras.
De pups maken elke dag nu iets nieuws mee. Socialiseren is het wat de klok slaat. Alle pups zijn meegeweest naar het bejaardenhuis. Bij iedereen hebben ze op schoot gezeten. Ze vonden het wel leuk. Thuisgekomen was er weer visite en weer hebben ze enthousiast gedaan. Daarna mochten ze even vrij en vervolgens hebben we hen een paar uur niet meer gehoord.
Met de pinksterdagen heb ik hulp om de pups wat de leren. Bart mijn neef van 13 komt logeren. Vandaag probeert hij de hondjes aan de riem te laten lopen. Het succes is nog minimaal. De hondjes hebben graag hun vrijheid en lopen aan een riempje hoort daar niet bij. Vooral Cas Ids windt zich heel erg op. Hieronder volgen de filmpjes van elk hondje:
Gisterenmiddag is de raad van beheer geweest om alle pups te chippen. Vandaag zijn de pups precies zeven weken oud. Het is een heel gedoe met al die hondjes. We willen hen zoveel al leren. We proberen de hondjes al een beetje zindelijkheid te maken, maar met 5 hondjes is dat ook niet zo simpel. Het slapen 's nachts gaat sinds vannacht ook veel beter. De hondjes slapen nu 7 uur aan 1 stuk. 's Avonds vallen ze vanaf een uur of 9 in slaap aan onze voeten. Dan laat ik ze om 10 uur allemaal plassen. Om half twaalf doet Sjaak dat nogmaals. Hij moet dan veel moeite doen om alle pups wakker te krijgen. Vervolgens gaan alle hondjes naar hun eigen slaapplaats.
Vandaag is Clara Rooske naar haar nieuwe baasje gegaan. Clara gaat wonen op een stoeterij in Friesland. Ze zal het leven van een echte erfhond krijgen.
Daarom hebben we nog wat foto's van de hondjes samen gemaakt. Zie daarvoor de website: foto's pups week 7
De pups zijn al echte hondjes aan het worden. Ook zijn het duidelijk wetters. Ze hebben hun eigen wil. Dat maken ze vooral 's nachts duidelijk. Wij kunnen het wel tijd vinden dat ze apart gaan slapen, de pups nog niet. Elke avond is er nog steeds een concert. Dat houdt wel steeds sneller op. De volgende ochtend om half zes start het weer. Ik ga er dan uit en laat ze snel plassen. Op 1 ongelukje na zijn ze allemaal droog gebleven 's nachts.
Eten vinden ze een feest, maar het hoogtepunt van de dag is toch nog steeds drinken bij Dora. Het is echt geen gezicht. Vijf van die grote slungels die aan hun moeder hangen. Ik probeer ook moeder en kionderen af en toe apart te hebben. De pups lopen veel beter als Dora er niet bij is.
Hieronder staan wat filmpjes van vandaag. De eerste is van de pups in hun hok onder de hooiberg waar ze eten krijgen. Ze zijn graag buiten in dit hok.
Maar eruit is nog leuker. Na een poosje worden ze moe en zoeken ze zelf het hok weer op. Toch vertrouwd. Het tweede filmje is een filmpje van een wandelingetje over het erf met de pups.
Zoals verwacht, werd het een zware nacht. Alle pups vonden zich enorm alleen gelaten en lieten zich luidkeels horen. Het was een herrie van jewelste. Vooral Cis Mike kan een mooi wolvengeluid laten horen. Na een uur hield ook hij het voor gezien en sliepen we tot half zes vanochtend redelijk ongestoord door. Toen Cis Mike weer om zijn moeder riep, ben ik uit bed gegaan en heb alle hondjes laten plassen. Ze hadden allemaal niets in de bench of doos gedaan.
Daarna heb ik ze alle 6 samen in de grote bench gedaan. Om half acht zijn we allemaal opgestaan. De hereniging met Dora was erg enthousiast.
Overdag zijn ze veel buiten geweest en om vier uur was het tijd om naar de dierarts te gaan. Dezelfde dierenarts had dienst als degene die geholpen heeft de hondjes op de wereld te zetten: Fleur. Cato Fleur werd natuurlijk extra bewonderd. Ook Cis Mike die vernoemd is naar de andere dierenarts die hielp tijdens de bevalling werd extra gefotografeerd.
Hieronder de filmpjes van alle hondjes bij de dierenarts.
Vanochtend kwam ik in de huiskamer en de geur was dusdanig dat ik ter plekke besloot dat gezamelijk slapen in de huiskamer was afgelopen. De box is verhuisd en vergroot naar onder de hooiberg. Daar kunnen ze overdag veilig bivakkeren lekker in de buitenlucht en toch droog. De hondjes willen echter helemaal niet opgesloten zijn en bij elke vorm van inperking krijg ik een golf van protest. Toch kan ik niet 24 uur per dag alle hondjes in de gaten houden en ben ik blij dat ze af en toe veilig in hun hok zitten.
We kunnen ook niets meer laten slingeren, overal slepen ze mee, bij voorkeur nieuw schoenen. Ook verters aan schoenen zijn heel leuk. Ik loop geheel tegen mijn normale natuur alle slingerende zaken op te ruimen. Kranten neerleggen in hun hok met de bedoeling een ruimte te geven voor hun behoefte te doen, heeft geen zin meer alle kranten worden stuk gelezen.
Vanmiddag hebben we weer een wandeling in het weiland gemaakt. Deze keer moest Silke thuis blijven. We besloten daarom deze keer Dora mee te nemen. De hondjes bleven keurig bij haar. Alleen werd de wandeling nu twee keer zolang. Dora was Oost-Indisch doof toen we terug wilden en liep stug door. Drie van de vijf pups liepen vlak bij haar. Dus moesten wij ook door. Normaal zouden we terug lopen, maar ja nu wilden we niet zo ver van de pups af, overal is er sloot. Enfin toen Sjaak echt geïrriteerd werd, besloot Dora dat het toch veiliger was om maar naar de baas te luisteren en keerde ze terug, gevolgd door 3 pups. Daarna wilden de pups graag slapen in hun plek onder de hooiberg. Anderhalf uur lang hoorden we niets. Zo'n wandeling door het weiland is wel heel vermoeiend.
Vandaag is het de dag. Vanavond gaan de pups voor het eerst allemaal alleen slapen. Dat zal wel een concert geven uit alle kamers van het huis. Maar ja, groot worden doet pijn. De laatste week sliepen ze al niet meer bij Dora, maar wel bij elkaar. Dat betekende dat Dora in ieder geval 's nachts rust had.
Gisteren waren de pups precies 6 weken oud. Het is nu heel druk met al deze hondjes. De berichtgeving is daarom niet meer zo regelmatig. Maar vandaag weer een berichtje en een filmpje van vandaag en gisteren.
Elk hondje heeft heel duidelijk zijn eigen karakter en toch wil je hen allemaal evenveel aandacht geven. Hondjes van 6 weken moeten ook met heel veel zaken gesocialiseerd worden. We hebben al heel veel gedaan:
met de auto mee
kleine kinderen
grote kinderen
volwassenen
bajaarden
fietsen
auto's
winkels
Socialiseren gaat ook vaak spelenderwijs. Als het een beetje weer is laten we de pups in de voortuin. Iedereen die langs komt blijft staan, de pups weten dat en geven een show. Zo zien ze heel veel verschillende mensen. Zelf vinden ze in een hok verblijven geen succes meer. Ze willen de hele tijd de vrije ruimte.
Hieronder het filmpje van gisteren:
Gistermiddag heeft Betty Korenhof de pups bekeken voor de rasvereniging. Ze vond hen allemaal erg mooi, gezond en goed gesocialiseerd.
Vandaag ben ik met de pups het weiland ingelopen waar onze schapen lopen. Als voorzorg was ik niet in het weiland direct achter het huis gegaan, maar het weiland er naast. Daar kunnen de andere honden niet komen. Als de grote honden meegaan, weten de pups niet meer achter wie zij aan moeten gaan en een pup in de sloot vind ik nog geen goed idee.
Dora stond vlak bij het huis aan de andere kant van de sloot te janken en ja hoor, een aantal pups vlogen naar haar. Ik riep haar dat ze weg moest gaan en met haar staart tussen de poten droop ze af (zelf is ze ook zo graag in het land). Vervolgens klommen Greta en Silke over het hek wat de tuin van ons land achter het huis scheidt, dat gaf niet, want er lag nog een sloot tussen hun en ons weiland. De pups reageren ook niet zo op hen als op Dora. Vervolgens liepen we naar achteren en kwamen we bij de schapen. Cis Mike ging direct daar op af. Echter toen ik riep kwam ie wel weer terug, want jagen is niet de bedoeling.
Vervolgens kon Silke het niet meer aanzien en alhoewel ze nooit zwemt kwam ze dwars door de sloot naar mij toe. De pups vonden het leuk, zo'n grote wilde zus en vlogen direct op haar af. Silke is nu 8 maanden en een echte puber. Niet de hond die je graag als voorbeeld voor pups wilt laten dienen. Ze holde ook even achter de schapen aan, maar ze weet wel dat dit niet mag en kwam terug. Alle pups vlogen achter haar aan. De kleine pups zaten op een gegeven moment helemaal tussen de schapen. Maar ze vonden het leuk, ik echter heel wat minder. Silke is alleen al een uitdaging en met 5 pups totaal onbetrouwbaar. Enfin uiteindelijk keerde ik naar huis met 5 kleine en 1 grote pup. Allemaal waren ze doodop en ik ook.
De pups gaan wennen aan de stroom van bezoekers. Als ze even in hun hok moeten, protesteren ze luidkeels. toch moet dat soms, want rust hoort ook bij groot worden. De socialisatie loopt prima. Kleine kinderen, grote kinderen, pubers, bejaarden en alles daartussen hebben ze al gezien. Als ze in de tuin staan komen de auto's langs, evenals fietsen. Op deze leeftijd zijn ze nog nergens bang voor en moeten we hen dus heel goed in de gaten houden.
De onderlinge spelletjes worden steeds wilder. Er wordt soms flink gegromd en gebeten naar en in elkaar. Degene die gebeten wordt begint dan te gillen en Dora sust de ruzie weer als een echte moeder.
De pups zijn nu vijf weken oud. De laatste week zijn ze in verband met het slechte weer weinig buiten geweest. We hebben nu de hooiberg helemaal opgeruimd en daar kunnen ze nu buiten spelen zonder nat te worden. Meteen bleef het vandaag droog. Dus zijn ze weer in het hokje buiten geweest en hebben ze ook vrij buiten gespeeld. Op het moment dat de pups Dora achter het hek zagen, was het over met het spelen en probeerden ze onder het hek door te komen. Uiteindelijk lukte dat:
De karakters tekenen zich steeds meer af. Cas Ids is blijft heel rustig, maar laat zich wel gelden. Hij is geen hond die direct op mensen afgaat. Hij kijkt liever de kat uit de boom. Vreemden worden eerst gewogen, als men dan goed is bevonden, ja dan wil hij wel graag op schoot.
Cis Mike is een allemans vriend. Hij is een heel rustige hond, die heel graag bij iedereen op schoot zit. Alle kinderen kiezen hem, omdat hij rustig is en zo graag wil aangehaald worden.
Clara Rooske komt zo langzamerhand uit haar schulp. Het niet zo actieve hondje, wordt steeds actiever. Ze is graag onder de mensen en wordt ook weer heel graag aangehaald. Voor haar is opgesloten zijn een regelrechte kwelling. Soms wil ik even rustig eten of schoonmaken, dan moeten de pups echt in hun hok. Clara staat dan echt te brullen, want zij wil onder de mensen zijn. Ze is niet af te leiden en uiteindelijk krijgt ze Dora meestal zover dat zij naar haar toegaat en dan neemt ze genoegen met de tepel. Het duurt niet lang meer en dan klimt ze uit het hok als het verlengstuk er niet op staat.
Haantje de voorste was, is en blijft Christien Meike. Zij is op alle plaatsen tegelijk en gaat als eerste op onderzoek uit. Cato Fleur is het hondje dat zich moeilijk in een vakje laat plaatsen. Onverstoorbaar gaat zij haar eigen gang. Ze eet het beste en dat is haar ook aan te zien. Als ik met de etensbak aankom, is ze als eerste bij haar. De liefde gaat bij haar door de maag.
De pups eten nu gewoon harde brokken, uiteraard nog wel aangevuld met vlees. Ze krijgen 2 keer per dag vlees en 3 keer per dag brokken. Vorige week weekte ik de brokken nog. Gisteren zag ik hen brokken van Dora eten, ongeweekt. Dus krijgen zij vandaag ook gewoon brokken. En ze eten het net zo snel.
De pups hebben duidelijk meer energie. Daarom gaan we vandaag met z'n allen naar buiten. De pups genieten en vliegen alle kanten op. Silke en Greta weten niet goed wat ze met al die pups moeten. Greta reageert uiterst onaardig richting de pups. Silke is juist heel lief, maar durft zich niet te bewegen.
Hieronder volgen een paar foto's en een filmpje van vanmiddag.
Vanochtend hebben de pups en de honden zichzelf moeten vermaken. Vanmiddag was voor hen. Voor de pups betekende dit weer iets nieuws. In de auto een stukje rijden en dan wandelen. De pups zijn nu bijna 5 weken, dus nog niet ingeënt. Dat betekent dat ze wel mee mogen, maar alleen in de wandelwagen. In de auto laten ze duidelijk weten dat ze dit niet leuk binden. Vervolgens protesteren ze zeer luid in de wandelwagen. We hebben daarom veel bekijks. De pups worden regelmatig aangehaald en dus maken ze nog meer geluid, want aanhalen vinden ze wel leuk.
De andere honden genieten. Dora neemt weer een lekker bad. Het is nog koud, maar haar deert dat niet. Zie hieronder de beelden van de wandeling.
Na de wandeling zijn alle 8 de wetterhounen heel rustig. De pups slapen een uurtje en geven dan aan nog engergie over te hebben. Vervolgens maken ze een half uur de woonkamer onveilig. Zie het filmpje hieronder. Kiezen welke beelden te plaatsen is moeilijk, daardoor is het filmpje vandaag iets langer dan gebruikelijk:
De pups hebben allemaal hun bestemming gevonden. Cato Fleur blijft als enige bij ons in de buurt. Zij gaat naar Roelofarendsveen. Christien Meike gaat het verst weg. Zij komt in de buurt van Koblenz te wonen. Clara Rooske gaat naar Friesland. Cas Ids gaat naar Winterswijk en vanmiddag is Cis Mike uitgekozen om mee te gaan naar Friesland.
De kinderen konden met moeite afscheid nemen van Mikie (zoals hij gaat heten). Cis Mike had vanmiddag niet veel zin en wilde steeds slapen. Ook aanhalen vond hij prima, maar verder zat er weinig leven in. De enige die vol enthousiasme rondholde was Clara Rooske.
Vandaag hebben de pups een drukke dag. De hele dag moesten ze visite vermaken. Vanochtend kwam er familie. De pups houden wel van een beetje rumoer en sloofden zich erg uit.
Cas Ids was gisteren erg teruggetrokken. Vandaag zette hij zijn beste beentje voor en was bij de dames favoriet.
Silke had het moeilijk vandaag. Normaal trekt zij alle aandacht naar zich toe. Nu gaat alle aandacht naar de pups. Toen de pups ook nog met haar knuffel gingen spelen en in haar mand gingen liggen was voor haar de rek eruit en ging ze zelf ook in haar mand liggen. Ze blijft echter heel erg lief voor de hondjes. Dit komt ook omdat ze heilig ontzag heeft voor Dora. Dora waakt altijd over haar pups. Dus Silke is heel voorzichtig.
Vanmiddag kwam er visite uit Duitsland voor de teefjes. Het ging om Christien Meike of Clara Rooske. Een van hen verhuist naar Duitsland. Beiden zetten hun beste beentje voort. Morgen horen we wie het wordt. De ander zal terugkeren naar Friesland.
Na het avondeten was het tijd voor Studiosport. Sjaak en Greta genoten.
U merkt het al, de berichten worden onregelmatiger. Dat komt omdat de pups zo leuk worden, maar ook veel meer werk vergen. De eerste drie weken deed Dora al het werk. Ze gaf de puppies te eten, ruimde de rommel op, maar nu laat Dora meer en meer aan mij over. Elke 4 uur krijgen de pups eten, maak ik hun bak schoon en tussen door is het nog even spelen en aaien. Dan blijft er minder tijd over voor filmpjes.
Ook komt er steeds meer visite en ook toekomstige eigenaars. Christien Meike heeft een goed tehuis gevonden. Ze blijft bij ons in de buurt. De andere pups gaan veel verder weg. Cas Ids heeft ook zijn baasjes gevonden. Hij gaat naar Winterswijk. De rest van de hondjes hebben wel al een baasje, alleen weten we nog niet wie naar welk baasje gaat. In de komende week wordt dat duidelijk.
Zo langzamerhand is de werpkist niet meer voldoende voor de pups. Als ze ons zien, willen ze eruit. Maar in tegenstelling tot de vorige weken betekent dat werk voor ons. Tot vorige week deed Dora nog alles voeden, schoonmaken en vermaken. Nu laat ze de pups steeds meer aan ons over. Het opruimen van de ontlasting is nu helemaal bij ons. Voeden doet ze wel eens in de vier uur. Twee uur na een voeding zijn de pups gek op een beetje vlees en daarna is het speeltijd. Steeds meer beginnen ze ook elkaar uit te dagen en dat gaat er niet zachtzinnig aan toe, zelfs al zijn ze nog maar drieënhalve week oud.
Regelmatig gaan ze nu een tijdje naar buiten, spelen buiten de kist en liggen bij iemand op schoot.
De pups zijn nu 22 dagen oud en krijgen steeds meer eigen karakters. Gisterenavond hebben ze voor het eerst vlees gegeten. Dat ging heel eenvoudig. Direct aten ze allemaal een stukje vlees op. Het ging zo makkelijk, dat ik vanochtend direct over gegaan ben op volledige voeding voor honden. Nog steeds als hoofdbestanddeel vlees. De hondjes vallen direct weer aan en eten vol enthousiasme hun deel op. In totaal hebben ze al 4 voedingen gekregen vandaag.
Vanmiddag gaan de pups voor het eerst naar buiten. De pups zijn het er niet mee eens en maken veel lawaai. Als eerste heb ik hen met elkaar gefilmd, daarna allemaal even apart.
De werpkist met pups staat in de opkamer en niet in de huiskamer. Vamuit de huiskamer is er wel een open verbinding met de opkamer. Dus in de huiskamer hoor je de pups heel goed. Silke is vanaf het begin erg geïnteresseerd in de pups. Echter ze heeft ook diep ontzag voor Dora. Toen Silke de eerste dag probeerde bij de pups te komen, heeft Dora daar korte metten mee gemaakt. Silke durfde daarna niet meer naar binnen. Wel probeerde ze elke keer als Dora even weg was een blik om de hoek te werpen.
Toen Greta pups had, stond de werpkist gewoon in de woonkamer. In het begin streden Greta en Dora elke dag om de pups en dat ging er hard aan toe. Omdat we dat niet meer wilden, hebben we de werpkist nu in de opkamer neergezet. In tegenstelling tot Silke, heeft Greta geen enkele belangstelling voor de pups. Zij is nog geen enkele keer gaan kijken.
De pups zijn gisteren voor het eerst in de woonkamer geweest, zonder de andere honden en zonder Dora. Ze vonden het wel heel eng, maar toen ik het 's avonds nog een keer probeerde, ging het al veel beter. Vanmiddag liepen ze al rond in de kamer alsof het zo hoorde. Daarom heb ik nu Greta en Silke in de kamer gelaten waar de pups rondliepen. Ook dat was weer verandering waar luid op gepiept werd door de pups. Greta en Silka waren heel lief voor de pups. Zelfs de wilde Silke was heel rustig toen ze kennis maakte met de pups. Een poosje snuffelden de pups en honden aan elkaar. Daarna waren de pups weer toe aan een dutje en heb ik hen weer in de werpkist gelegd.
De pups zijn al langer wakker en soms zie je de hondjes ook al reageren op elkaar. Het besef van niet alleen op de wereld zijn, is nog maar heel kort. Elke dag zitten ze nu even bij mij op schoot en dat vinden ze intussen wel prettig. Daarom ben ik vandaag een stapje verder gegaan. De grote honden heb ik vanmiddag naar buiten gedaan en toen heb ik de pups bij elkaar in de huiskamer neer gezet. De vloer is stroef, dus moeten ze zich daar kunnen voortbewegen. Van bewegen komt echter niet veel. Alleen Cato Fleur en Christien Meike hebben zich buiten de kring durven te bewegen. Cato loopt al snel tegen een metalen bakje op. Dat maakte veel lawaai, daarna houdt ze het direct voor gezien. Alle andere hondjes liggen op een hoop luid te piepen en komen nauwelijks van hun plaats. Om het verschil te laten zien tussen het gedrag in de veilige werpkist en op nieuw terrein volgt er eerst een filmpje van de pups in de werpkist en daarna een filmpje van de pups op de grond in de huiskamer.
Alle pups hebben intussen een baasje. Alleen weten we nog niet welke pup bij welk baasje gaat horen. De filmpjes stellen hen in staat de hondjes dagelijks even te zien. De meeste toekomstige eigenaren wonen namelijk ver weg.
Daarom vandaag weer 2 filmpjes. 1 filmpje waarin de pups honger hebben en 1 filmpje waarin Dora de hondjes voedt. Tijdens de voeding kan je de rangen en standen goed waarnemen.
De pups zijn nu 17 dagen. Ids komt even langs. Hij heeft echter alleen de oudere wettervrouwen kunnen begroeten. Bij de kleine pups komt op dit moment alleen moeder Dora. De eigenaren van Ids hebben de pups wel gezien en vooral de kleine Ids lijkt veel op zijn vader.
Vandaag een filmpje van Ids, Dora en Greta
Er komt steeds meer geluid uit de opkamer. De pups worden steeds een beetje meer hond. Het eerste blafje hoorde ik net, voor het grootste deel zijn de geluiden nog piepen. Dora wordt iets relaxter en laat ze soms ook gewoon piepen. De ogen zijn bij alle hondjes open, maar veel zien doen ze nog niet.
Vandaag even een kort filmpje van alle vijf en dan vervolgens een filmpje van elke pup apart:
Hieronder het filmpje van het lichtste teefje. De teefjes zijn alle drie drukker dan de reuen, Clara Rooske is de rustigste van de drie teefjes. Hier op het filmpje maakt Clara Rooske voor haar doen wel veel lawaai.
Het volgende filmpje is van Christien Meike. Christien Meike is een uitgesproken herrieschopster. Ze is altijd in de weer en probeert iedereen weg te drukken bij tepels. De anderen maken zich niet zo druk en laten haar haar gang gaan, maar houden wel de tepels stevig vast.
Het derde teefje is Cato Fleur. Cato Fleur is een onverstoorbaar hondje. Alle hondjes kunnen over haar heen rollen en piepen, als ze slaapt, slaapt ze. Geen enkele reactie komt er dan. Ze zorgt wel goed voor zichzelf. Als eerste ruikt ze wanneer Dora eraan komt en ze zorgt dan voor de beste tepel voor zichzelf.
De reutjes verschillen niet zoveel in karakter. De reutjes zijn rustige honden. Ze zijn wel de zwaarsten van het stel, terwijl ze de lichtsten waren bij de geboorte. Cas Ids is de grootste reu. Cas Ids gaat zijn gang en kan zich alleen druk maken als hij geen goede plaats heeft om te drinken, verder geniet hij van het leven.
Cis Mike is net als zijn broer een tevreden hond, die aich alleen heel boos kan maken als hij geen goede drinkplek heeft. Verder laat hij het zijn zustera over om ruzie te maken.
12 dagen zijn de pups al weer. Ze slapen, krijgen trek, gaan piepen en krijgen weer voeding. Dat gaat zo de hele dag door. Intussen zijn ze wel handiger geworden in het voortbewegen. Sommigen zoals Cato Fleur kunnen al redelijk lopen met de buik van de vloer. Anderen hebben daar nog heel veel moeite mee. Bij Christien Meike is het alsof ze je al aankijkt. Ik vermoed dat ze nog weinig ziet. Ook Cas Ids kijkt soms al een beetje vanuit 1 oog.
Dora lijkt wel een lopende melkfabriek. Haar tepels slepen bijna over de vloer. Soms vindt Dora dat de voeding lang genoeg geduurd heeft en staat ze op. De pups zuigen intussen zo sterk, dat ze gewoon blijven hangen. Gelukkig redden ze dat maar een klein stukje.
Hieronder het filmpje van vandaag:
Uiot de werpkist komt steeds meer geluid. De pups laten duidelijk hun stem horen. Dora heeft grotere pzes tussen de voedingen en daar zijn de vijf pups het niet altijd mee eens. Aangezien zij gemiddeld 60 gram per dag groeien, heeft Dora gelijk. Als ze genoeg heibel maken, komt Dora er heel snel aan en krijgen zij wat ze willen. Daarna zijn ze compleet verzadigd.
Hieronder de vijf na een voeding v.l.n.r
Christien Meike, Cis Mike, Clara Roaske, Cato Fleur en als laatste Cas Ids.
De pups groeien nu als kool. Elke dag worden ze ook sterker. Dora verlaat het nest nu soms wel een anderhalf uur. Vandaar dat ik besloot dat het tijd werd voor een wandeling van een uur, terwijl de pups lekker thuis blijven onder de warme lamp. Dora, haar dochter Greta en Greta's dochter Silke gaan mee. Vandaag daarom even geen filmpje van de pups, maar een filmpje van de andere honden.
Zie voor meer informatie over onze honden en andere dieren: http://www.onderdesintjan.nl
De pups zijn al weer negen dagen oud. Dora voedt hen nog steeds zo'n 10 keer per dag. Ze groeien daardoor ook goed. Dora is wel een relaxte moeder. Ze verlaat regelmatig het nest om buiten haar normale ronde te maken. Dat doet ze goed. Het is zo mooi weer dat we alle deuren open laten en Dora dus zelf naar binnen en buiten kan gaan.
De namen zijn op gestuurd naar de raad van beheer. Hieronder volgen 2 foto's met de namen. Op de website zijn vandaag veel meer foto's geplaatst. (http://www.onderdesintjan.nl/ en dan klikken op pups)
De foto links is van de reutjes. Van links naar rechts:
Cas Ids en daarnaast Cis Mike.
Boven een foto van de teefjes,
links Christien Meike, in het midden Clara Roaske en helemaal rechts Cato Fleur
Hieronder volgt het filmpje van vandaag:
Intussen zijn de pups al weer 7 dagen oud. Ze bewegen zich al flink voort door de bak. Sommigen beginnen zich al echt op te richten, alhoewel je dat duidelijk nog geen lopen kunt noemen. De oogjes zitten nog stijf dicht. Vandaag even wat foto's van de pups.
Langzamerhand komen de pups op gewicht. Dora is een heel goede moeder. Toch was er even melk tekort en hebben we bijgevoerd. Vandaag weigeren de pups de fles en ze zijn ook allemaal gegroeid, dus stoppen we weer met de fles.
Vrijdag moet ik namen op gaan geven voor de stamboom. Dat moet namelijk geregeld zijn met 10 dagen. Anders is de stamboom niet op tijd. Het wordt het C nest. 2 namen staan al vast, dat zijn de mannelijke en vrouwelijk dierenarts die de pups op de wereld hebben gezet: Mike en Fleur.
Vandaag was het tijd voor de paashondenshow in Leeuwarden. De zusters Aafke en Greta deden beide mee. Greta won een reserve CAC en reserve CACIB. Daarmee is zij nu Nederlands Kampioen. Hieronder een korte impressie van de show:
De pups groeien nog moeizaam, een enkeling daargelaten. Maar aan het eind van de dag is wel iedereen gegroeid. Dat is fijn. Nu maar wachten tot het grote honden zijn. Voorlopig is het nog een gepiep in de bak. Dora komt al vaker uit haar werpkist en komt dan even bij ons kijken. Maar wel maar heel even, vooral als er in de kamer iets te eten valt of dat er visite is, want nieuwsgierig is ze. Zelf houden we de drukte nog een beetje bij haar weg. Eerst het nest goed op gang en dan komt de kraamvisite vanzelf.
Dora is uitgehongerd. De laatste dagen at ze niet en ook de rest van de zwangerschap at ze niet goed. Nu haalt ze al haar schade in. Vrijdag kreeg ze 's avonds natuurlijk extra lekker te eten vers vlees. Voor Dora is het ook goede vrijdag. Ze laat het zich goed smaken en eet direct daarna ook alle puppiebrokken op. Gisteren krijgt ze twee keer pens en kip. Ook dat is zo weg Daarna puppiebrokken met kippensoep en weer alles op. Gisteren kijkt de familie even om het hoekje naar de pups en natuurlijk hebben zij een traktatie meegenomen voor de kraamvrouw. Alle manieren die ooit bijgebracht zijn, zijn vergeten, ze at bijna de worst met vingers van de gulle gever op. Vandaag is het eerste paasdag en weer is er familie om even om het hoekje te kijken. Dit keer bracht de visite een gekookt ei mee, nu het leek wel of ze nooit iets lekkers krijgt, ook dat is zo weer weg.
Dora gaat nu wel steeds even mee naar buiten om de andere dieren te voeren. Daarna sprint ze weer naar haar eigen kamer. Wij mogen gewoon binnenkomen, maar de honden worden niet geduld. Greta en Silke zijn heel nieuwsgierig, maar moeten nog even wachten.
De pups laten de verschillende karakters al zien. Het meest duidelijke karakter heeft het teefje met de vele vlekken. Zij is de felste en duwt iedereen weg voor de beste tepel. Alhoewel ze niet het zwaarste was bij de geboorte, is ze dat nu wel. Ze is 70 gram in anderhalve dag aangekomen. Het teefje met de zwarte band is veel rustiger. Die geef ik wel eens een betere tepel, juist omdat ze elke keer de slechtste krijgt. Zo blijft ze de kleinste. Maar ja, kleintjes worden ook groot.
1 april is Dora de hele dag erg onrustig. 's Avonds vanaf 9 uur perst zij regelmatig, maar er komt niets. Dat gaat de hele dag zo door. De volgende ochtend om 10 uur komt eindelijk het eerste teefje ter wereld. Het is een mooie zwart witte teef.
Om 11 uur gaat Dora weer persen, maar er komt niets. Om twaalf uur besluiten we de dierenarts te bellen. We moeten direct naar de dierenkliniek komen. Dora loopt zelf naar de auto. De pup leggen we in de grote hondenmand. Het puppy piept onafgebroken en Dora blijft persen.
De dierenarts onderzoekt Dora en kan geen pup voelen. Daarom krijgt ze een injectie om weeën op te wekken. Om half twee is er nog niets. De dierenarts geeft aan dat als er niet snel iets verandert, er een keizersnede zal volgen. Gelukkig komen er om kwart voor en kwart over twee twee puppy's: een teefje en een reutje.
De keizersnede hoeft dus niet. Om half drie krijgt Dora nog een injectie en een pijnstiller. Dat helpt om half vier is er weer een pup. Er komt dan weer lange tijd niets. Dora heeft veel pijn en is niet te genieten. Ze gromt naar iedereen. Om vijf wordt besloten een röntgenfoto te maken en te kijken hoeveel pups er nog zitten en dan besluiten of een keizersnede alsnog nodig is. Dora laat zich echter niet meer aanraken en krijgt daarom een muilkorf op. Ze is heel boos, maar ja, de laatste pups moeten er ook nog uit.
Op de foto blijkt 1 pup vlak voor het geboorte kanaal te liggen en de ander achterin de baarmoeder. De dierenartsen besluiten te proberen het pupje eruit te trekken. Dora krijgt door het gerommel in haar weer wat weeën. Met heel veel moeite wordt het pupje gehaald. Het is een teefje, maar ze is dood.
Dora is erg opgelucht en haar muilkorf kan af. De dode pup heeft waarschijnlijk dwars gelegen. De laatste pup volgt snel. Het is een springelevend reutje. Om kwart voor zes gaan we met 5 pups en hond naar huis. Dora is weer vrolijk en opgelucht. Thuisgekomen krijgt ze twee boterhammen met leverworst. Ze eet met veel smaak daarna ook nog wat vlees en haar brokken op. De pups drinken direct. Al het leed is weer snel geleden. Dora is een goede moeder en heeft veel melk.
Het waren me de dagen wel deze week. Maandag begint net als alle andere maandagen. Om 9 uur worden de honden op het erf achter het huis alleen gelaten. Om tien uur komt een boer hooi brengen. Het hek wordt open gedaan en Silke heeft het niet op tractors. Zij sprint naar achteren het land in. Daar kan ze in principe nergens heen. De boer zet het hooi neer en verdwijnt. Als om 11 uur een buurman bij de schapen komt kijken, zit Silke voor het hek in plaats van erachter. Hoe ze daar gekomen is, is een raadsel. Silke ziet hem en neemt de benen, de weg op richting dorp. De buurman probeert haar te pakken, maar het lukt niet. Hij gaat naar huis en neemt aan dat Silke weer terug komt.
Om drie uur kom ik thuis en Silke is er niet. Silke is nergens te vinden. Om zes uur 's avonds heb ik de complete buurt, weilanden en sloot afgezocht, maar nog steeds geen Silke. Vervolgens heb ik naar politie, dierenambulance en asiel gebeld. Zij is nergens gevonden. 's Avonds zoeken de buren ook, maar geen resultaat. Als Silke er dinsdagavond nog niet is, verspreiden we huis aan huis een A4tje met daarop de mededeling dat we Silke zoeken en de vraag of iemand haar heeft gezien. Er komt geen reactie, ook woendag is ze niet gevonden.
Donderdagochtend om tien uur komt het verlossende telefoontje. Silke is gesignaleerd vlakbij ons huis in een schuur. Ze heeft blijkbaar vier dagen vlakbij ons huis rondgedwaald. Als onze hulp haar gaat halen, is ze enorm blij. De hele dag blijft ze erg uitgelaten. Verder is het alsof Silke nooit weg is geweest. Ze heeft een enorme eetlust en is heel blij als ze alle bekenden weer ontmoet.
Gisteren ben ik met Dora naar de dierenarts gegaan voor een echo. Helaas kan dat niet meer bij ons eigen dierenarts, daarom reden we naar Noordwijkerhout. Dora vond het wel leuk binnen met al die dierenluchtjes. Er zaten twee heel kleine hondjes in de wachtkamer. Dat vond ze ook heel interessant. Het leuke was er direct af toen zij op haar rug moest liggen in de houtgreep. Haar achterpoten werden door de dierenarts vast gehouden en de voorpoten en haar hoofd door mij. Vervolgens werd haar buik kaalgeschoren en nadat er gel op haar buik was gesmeerd, was er verder weinig aandacht voor haar, maar des te meer voor het beeld.
De dierenarts vraagt kort waarom ik deze echo wil. Ik leg uit dat ik het onzeker is of ze echt gedekt is. Dora is een veelvraat en heeft altijd trek. Dus krijgt ze altijd minder dan zij lust. Als ze echt al een maand drachtig is, mag ze langzamerhand iets meer te eten hebben. En eerlijk is eerlijk, ik ben ook gewoon nieuwsgierig. A; snel zien we de eerste pup en daarna nog 5. Dus het is raar maar waar Dora krijgt minimaal 6 pups. Alle hartjes kloppen en wij wachten nog 5 weken vol verwachting. We krijgen paaspuppies. Dora is op eerste paasdag uitgerekend. Spannend hoor.
Het is net echt met de echo. Aan het einde krijg ik de plaatjes toegestuurd, dit doet me erg denken aan een zgn. pretecho, alleen zie ik nu puppies.
Welkom op ons nieuwe blog over onze wetterhounen. Wij zijn de trotse bezitters van 3 wetterhounen: Dora geboren 20 mei 2005, Greta haar dochter van 20 mei 2007 en Silke de dochter van Greta, geboren augustus 2009.
In 2008 en 2009 hebben we tevergeefs getracht om Dora te laten dekken. Dus onze twijfel was groot toen Dora weer rijp was om gedekt te worden. Een week eerder waren Dora en ik al naar Ids geweest en mevrouw vond hem wel aardig. Dus dat beloofde iets.
Een week later bleek haar progesteron gehalte dusdanig dat zij gedekt kon worden.
Na tien minuten probeerde Ids haar al te dekken. De dekking duurde ongeveer een halve minuut. Vervolgens wilde Dora niets meer van Ids weten en gingen we teleurgesteld naar huis. Ook de volgende dag had ze geen interesse voor Ids. In de tussentijd kreeg ik zeer verschillende reaties. De dierenarts gaf aan dat geen koppeling, geen dekking betekende. Een ervaren fokster vertelde dat ook dit een dekking was.
Dus was het een spannende tijd. Dora werd weer heel lui en slaperig. Maar ja, dat kon ook komen door de winter. Enfin het enige wat ons rest is afwachten.
De eerste week zijn we naar een hondencamping gegaan in Verfeuil. Dat was wel 1100 kilometer rijden. Maar dan zouden we ook mooi weer hebben.
